barıştı adı. ilkokul yillarımın tek aşkıydı. ne hayaller kuruyordum yahu. bakın gerçekten montumu montunun üstüne bile asmıştım, valla asmıştım. bahçede bizim sınıf başka sınıflarla maç yapınca en çok onun adını bağırırdım. kazanırsak herkese barış sayesinde kazandık derdim. onun ödevlerine yardım ederdim. sınıf başkanıydım ben, barış konuşunca asla tahtaya yazmazdım. herkes anlamış tabi. bir gün sınıfın gıcık, uyuz bir çocuğu herkesin içinde "sen barış'a aşıksın bilmiyoruz sanki" dedi. :( çok utanmıştım çok.

işin en ilginc yanı, geçen sene mevcut sevgilimle başka bir semtin kösebaşında oturuyoruz. ilkokul yillarindan konu açıldı. ben de başladım barış'ı anlatmaya. gülüyoruz falan. pat köşeden barış dönmez mi. tam karşımda. oha! ortaokuldan sonra bir daha hiç görmediğim cocugu seneler sonra sevgilime anlatirken gördüm. merhabalaştık ayak üstü. barış gittikten sonra sevgilime döndüm "aha işte o barış buydu" dedim. o da şaşırdı tabi bakakaldık birbirimize, sonra başladık gülmeye :))